Op een stralende zonnige dag met een ijzige oostenwind gaat de derby tegen de buren uit Drunen
iets later dan gepland van start. RKDVC staat hoog geklasseerd en dus wordt het knokken om te
winnen. WSC start fel en de wedstrijd is de eerste 10 minuten in evenwicht. Na tien minuten schiet
een aanvaller hard op doel. De bal kan niet meteen onschadelijk worden gemaakt en wordt door een
tweede aanvaller binnengetikt: 1-0.
Dit is jammer, maar WSC blijft voetballen en de aanval zoeken. Helaas maakt RKDVC een mooie
aanval af in de17e minuut: 2-0. Nog niets verloren en WSC blijft geconcentreerd voetballen. Dit
resulteert in een aansluitingstreffer in de 28
e
minuut. Finn schiet op doel, waarbij de keeper de bal
moet loslaten. Stan schiet de bal vervolgens behendig achter de keeper in het doel: 2-1.
Dit geeft goede moed. Helaas kunnen de onzen maar 2 minuutjes genieten van dit succes. Na precies
een half uur wordt een corner links in de hoek gekopt door RKDVC: 3-1. Dit lijkt ook de ruststand te
worden, maar helaas ver in blessuretijd van de eerste helft de voorsprong vergroot door RKDVC: 4-
1.
De wedstrijd lijkt gespeeld, tenzij in de tweede helft meteen gescoord kan worden. Dit gebeurt, maar
helaas door de tegenstander. Binnen 2 minuten in de tweede helft staat het 6-1. Dus is het gedaan.
De enige opwinding die daarna nog ontstaat bestaat uit een fraai doelpunt van Job in de 68
e
minuut
uit een vrije trap op een meter of 20 van het doel. Én uit het opmerkelijke autoritaire gedrag van de
scheidsrechter. In de 69
e
minuut moet Job ingrijpen als de spits van RKDVC alleen op Sven afloopt.
De scheidsrechter geeft een penalty.
De spits van RKDVC schiet ... en de bal wordt gestopt door Sven. De niet al te lichtvoetige
scheidsrechter besluit de penalty over te laten nemen. Want... hij had nog niet gefloten dat de bal
genomen mocht worden. Vervolgens gaat de tweede poging er wel in en wordt de eindstand bepaald
op 7-2.
Volgende week staat de wedstrijd tegen Unitas ’30 op het programma. Nieuwe ronde, nieuwe
kansen.
Van uw verslaggever, G. Nieter