opstelling 1209

Ondanks een overvloed aan kansen is JO17-1 er niet in geslaagd de wedstrijd tegen TSC te winnen. De divisie lager spelende Oosterhouters wisten de spaarzame kansen effectief te benutten en door de 2-0 overwinning bovenaan te eindigen in de beker groep.

In de basis was deze week plaats ingeruimd voor linksback Ewan van den Broek, terug van een enkelblessure en middenvelder Owen Keller, nu vanaf het begin. De jongens begonnen wat tam aan de wedstrijd met wat mogelijkheden voor WSC doch niet maar dan mogelijkheden. In de 9^e minuut pech voor Mees Pruijmboom. Na een ongelukkige actie kreeg hij last van een blessure en kon hij niet meer verder. De organisatie was even weg en de sterke spits van TSC wist hier adequaat gebruik te maken door van 20 meter de bal strak links laag in de hoek te schieten. Trainer Ton Verkerk reageerde snel en bracht Job Daems, ook net terug van een enkelblessure in het veld om samen met aanvoerder Suyheeb van Dalen het centrum te verdedigen.
Na wat omzettingen wist WSC steeds meer de wedstrijd naar zich toe te trekken. Met redelijk voetbal zowel via de zijkanten als door het midden wisten de jongens diverse kansen te creëren maar helaas wilde de bal er niet in. De grootste kans was voor rechtsback Kas Muijs die sterk doorkwam op rechts en met een goed schot de paal raakte. Het wachten was op de gelijkmaker maar het liep even anders. Na onnodig balverlies op het middelveld kreeg de sterke spits van TSC weer de bal, en deze Lukako achtige speler kapte vervolgens zijn verdediger uit en krulde de bal fraai in de rechterbovenhoek. Het moet gezegd worden, een knap doelpunt.
In de rust kwam Pepijn Brok in het veld voor Mozes Ndongala en ging WSC door op dezelfde weg. Het cruciale moment van de wedstrijd kwam in de 3^e minuut na rust bij een scrimmage in de 16. Overduidelijk hands van een TSC-verdediger maar helaas niet geconstateerd door de scheidsrechter zo ongeveer als enige. Op zo’n moment verlang je naar een VAR. Hoe was de wedstrijd gelopen als je vlak na rust de aansluitingstreffer had kunnen maken? WSC bleef daarna nog wel aanzetten maar het heilige vuur raakte er langzaam uit. Zelfs met het doorschuiven van Job Daems naar de aanval bleven grote kansen uit en moest de verdediging die nu 1 op 1 speelde alle zeilen bijzetten om de TSC counters te pareren, hetgeen ze gelukkig goed af ging.
Dus, ondanks de spelopvatting, het veldoverwicht, het grote aantal corners en de verschillende mogelijkheden moest WSC deze keer zijn meerdere erkennen in TSC. De betere ploeg wint niet altijd. Wat de jongens wel beter kunnen is niet voortijdig het kopje laten hangen. Blijf geloven en blijf knokken. It ain’t over till it’s over. Volgende week gaan we voor het echie. De start van de competitie, uit tegen Theole uit Tiel.

Langs de Lijn