och weer een bijzondere dag vandaag. Door aangescherpte coronamaatregelen sinds deze week geen supporters meer langs de lijn. Een aparte gewaarwording om een clubterrein te betreden zonder het gebruikelijke rumoer op en langs de velden. De normaal zo fanatieke WSC aanhang was vandaag dus noodgedwongen uitgedund tot een klein groepje ouders dat wel langs de lijn mocht staan omdat ze zich als chauffeur opgeworpen hadden. Enfin.... het belangrijkste is natuurlijk dat de meiden nog mogen spelen en dat de pret er binnen dit hechte team niet minder om is. Ook de onophoudelijke regen kon geen roet in het eten gooien. De meiden waren al doorweekt voordat de wedstrijd goed en wel begon en de meiden die op de “bank” (die er niet was) begonnen konden beginnen met blauwbekken in de dug-out (lees: en paar vierkante meter betontegel,dat te “overkappen” was met een zelf meegebracht doek op een stokje (in de volksmond ook wel paraplu genoemd)) Vandaag speelden we voor de tweede keer deze maand tegen Trinitas. De wedstrijd van 3 weken geleden (beker), waarin behoorlijk veel fysieke tegenstand werd geboden, wat toen voor flink wat overtredingen en valpartijen zorgde (en ons toen ook de winnende penalty opleverde), zat nog goed in de geheugens van onze meiden gegrift. Het team begon daarom wat angstig aan de wedstrijd. We durfden niet voluit te spelen, waren afwachtend in de duels en waren niet gretig genoeg om ballen op te halen of te veroveren. WSC kwam er niet lekker in. Toch waren in de eerste helft de beste kansjes voor ons. Er werd sowieso meestens gevoetbald aan de voor ons goede kant van de middellijn. Net als 3 weken geleden moest Trinitas het hebben van de sterke fysiek en de verre schoten naar voren. Stiekem toch een beproefd wapen waarmee ze zo nu en dan behoorlijk gevaarlijk zijn. Waar onze keepster drie weken geleden nog gefopt werd met een afstandsschot dat met een grote boog over haar heen floepte, hield ze vandaag keurig de wacht op de doellijn en hield ons met mooie reddingen lekker in de wedstrijd. Meteen ook de complimenten voor de keepster van Trinitas die eveneens met uitstekend keepwerk hetzelfde deed voor haar team. Vlak voor rust kreeg WSC een vrije trap op een interessante plek net buiten het strafschopgebied. Voor het gemoed zou het lekker geweest zijn als we hiermee 0-1 konden maken in deze fase van de wedstrijd. Maar helaas, de vrije trap ketste af op de Trinitasmuur. Het lukte geen van beide ploegen te scoren in de eerste helft en met 0-0 werd begonnen aan de tweede 35 minuten. Gevreesd werd dat het team dat het eerste doelpunt zou maken de wedstrijd wel eens naar zich toe zou kunnen trekken. WSC begon, gesterkt door de peptalk van de coach, met meer zelfvertrouwen te spelen. En dat betaalde zich uit in een fraai doelpunt. Hiermee steeg het zelfvertrouwen nog wat verder en lieten de meiden alle kunsten zien die we in de eerste helft toch een beetje misten. WSC put met haar soepele spel de tegenstander langzaam uit, wat er weer voor zorgt dat er wat “makkelijker” te scoren is. Wederom door scherp optreden van de keepster van Trinitas blijft de teller steken op 4. Uiteindelijke weer een fraaie pot! In de week van de scheidsrechter ook nog even de handjes op elkaar voor de scheids, die net als 3 weken geleden, een foutloze wedstrijd floot! We doen nog steeds volop mee in de strijd om de eerste plaats. Klein voordeeltje voor ons is dat onze grote rivaal Jeka, vandaag twee van de te behalen drie punten laat liggen! Over drie weken krijgen de meiden de kans om zich te revancheren als de degens met Jeka weer gekruist gaan worden voor eigen publiek (als publiek tegen die tijd weer is toegestaan 🤞).