Na het besluit van de overheid om weer wedstrijden te spelen en de keuze van WSC om niet deel te nemen aan de Regio Cup, is de JO19-1 met een voorlopige selectie van ongeveer 20 jongens reeds begonnen aan de voorbereiding voor het nieuwe seizoen. Na een ruime zege op hoofdklasser RKDC, een overtuigende zege op Wilhelmina Boys uit Best en een overtuigende nederlaag tegen Sarto uit Tilburg, beiden volgend seizoen tegenstanders van de JO19-1, was vandaag RKSV Nuenen de tegenstander. Een pittige kluif was de verwachting daar Nuenen uitkomt in de 2^e divisie en onze jongens komend seizoen in de 4^e divisie zullen acteren.

Het liep anders dan verwacht. WSC begon sterk aan de wedstrijd. Goed gegroepeerd in de verdediging en voortvarend in de omschakeling waren de jongens zeker niet minder dan Nuenen. Er waren kansen aan beide kanten en het was WSC dat de score wist te openen. Diepe bal van Roel Mulders op Finn Wachtels van de Berg, de Nuenen keeper wist het schot nog te pareren maar Mees Pruimenboom was er als de kippen bij om te rebound in te schieten, 0-1. En er kwamen meer kansen voor WSC maar het geluk was niet aan onze zijde. Een bal van Pepijn Vrinten werd van de lijn gehaald en een afronding van Tijn van de Schuit raakte de lat. En is het niet een ongeschreven voetbalwet dat als je zelf de kansen niet maakt, dan scoort de tegenstander? En zo geschiedde. Een ogenschijnlijk ongevaarlijke trap van Nuenen, zij het goed geplaatst, verdween laag in de linkerhoek, 1-1. En een paar minuten later verdween een ietwat gelukkige lob van de spits achter onze keeper Milan van der Stelt. Nuenen begon nu echt aan te zetten en had het betere van het spel. Gelukkig voor WSC is er dan altijd nog Pepijn Vrinten en zijn snelheid. Met een snelle break-out, wist hij zijn tegenstander uit te kappen en fraai met links af te ronden, 2-2. Tijd voor rust op het fraaie complex van Nuenen waar zelfs de kantine open was. Het deed denken aan de tijden van weleer.

In de tweede helft moesten zowel WSC als Nuenen op gang komen. Het spel was zeker minder dynamisch als in de eerste helft. Op sommige momenten leekt het wel alsof WSC een 4-6 systeem speelde, waarbij de achterste lijn de bal naar voren speelden om te kijken wie vervolgens het eerst bij de bal zou zijn. Niet het gochme dat als je in de bal komt, je ruimte creëert voor diepgaande spelers. Na een kwartier begon WSC echter weer te voetballen en de combinatie op te zoeken. Het leidde vooralsnog niet tot grote kansen, maar WSC had nu zeker de overhand. Er werd nog maar weinig weggegeven en WSC had vlak voor tijd op een verdiende voorsprong kunnen komen. Mees Pruimenboom en Pepijn Vrinten stoomden tezamen vrij door naar het doel van Nuenen. Mees wist onbaatzuchtig Pepijn vrij voor de keeper te zetten maar helaas stond de paal een succesvolle afronding van Pepijn in de weg.  Het bleef 2-2.

Al met al een verdienstelijke wedstijd die perspectief biedt voor het nieuwe seizoen voor het vaandelschip van onze junioren. De contouren voor de nieuwe selectie beginnen zich af te tekenen. Fysieke kracht achterin, creativiteit op het middenveld, loopvermogen aan de zijkanten en snelheid en vernuft voorin. De uitdaging voor trainer Ton Verkerk is om er een geheel van te smeden, om deze talenten als een team te laten spelen, om ze te laten beseffen dat ze samen meer kunnen dan als individu. Zoals een Italië heeft laten zien op het EK. Misschien niet de beste spelers, maar altijd bereid om voor elkaar te werken, om voor elkaar te lopen.  Elkaar niet afvallen, maar elkaar beter maken. Als Ton dat erin weet te krijgen, dan is er met deze lichting veel mogelijk. En laten we hopen dat we er met zijn allen van kunnen genieten in een Corona vrij seizoen.

Langs de Lijn