Het kan verkeren. Zo win je overtuigend van de koploper en zo speel je slechts gelijk tegen Gudok, eveneens bivakkerend in de onderste regionen van de ranglijst. Ondanks de terugkeer van topscoorder Pepijn Vrinten en ondanks een overvloed aan kansen.

De wedstrijd begon nog enigszins gelijkwaardig waarbij beide partijen wat speldenprikken wisten uit te delen. Na een kwartier verkreeg WSC de overhand met mogelijkheden voor met name de aanvallers Pepijn Vrinten en Finn Wachtels van den Berg. Ook middenvelder Thijn van der Schuit en zelfs verdediger Cas Muijs kregen aardige kansen. Het had zo maar kunnen leiden en misschien wel moeten leiden tot twee of drie doelpunten. Maar het is alsof de duivel er mee speelt want wederom kregen de mannen de deksel op hun neus en was het Gudok dat vlak voor rust de score wist te openen. Een diepe bal op de snelle spits die onze verdediging eruit wist te lopen dan wel eerder bij te bal wist te komen dan onze keeper Milan van der Stelt. 1-0 en WSC kon zich weer gaan opmaken voor de traditionele comeback.

Ook in de tweede helft was WSC de bovenliggende partij. Met Suheeyb van Dalen weer op het middenveld en met een solide verdediging onder leiding van Sjors van Bladel - die overigens van geluk mocht spreken dat hij mocht blijven staan na een onbesuisde en onnodige actie in de eerste helft – waren de mogelijkheden voor Gudok spaarzaam en wist WSC van tijd tot tijd dankzij met name acties van Pepijn Vrinten diverse mogelijkheden te creëren. Gudok was nadrukkelijk in de verdediging en weerde zich met hand en tand. Fysieke duels werden zeker niet gespaard en het incasseringsvermogen van de WSC-spelers werd aardig op de proef gesteld wat niet iedereen even adequaat afging. In de 60^e minuut liet Job Daems zich provoceren en kon zich niet beheersen waardoor hij met een rode kaart het veld kon verlaten. Desondanks bleef WSC aanzetten en bleef ook met 10 spelers de bovenliggende en meest gevaarlijke partij hetgeen de inleiding was voor een enerverend slotakkoord. Een kwartier voor tijd leek WSC loon naar werken te krijgen. Vrije trap van links die over iedereen heen leek te gaan maar uiteindelijk bij Suheeyb van Dalen terechtkwam. Die wilde zijn tegenstander weer eens passeren maar kwam het rechterbeen van de verdediger tegen. In de 16. Overduidelijke penalty. Pepijn Vrinten wilde zijn gemiste kansen goedmaken en stelde zich achter de bal om de penalty te nemen om zijn op zich redelijke inzet door de keeper gekeerd te zien worden. Helaas, maar een paar minuten later wist Pepijn Vrinten toch zijn gram te halen. Weer snelde hij langs de verdedigers om nu met zijn mindere linkerbeen wel effectief af te ronden. 1-1. Alles of niets nu. Ook centrale verdediger Stan van Tichelen ging zich steeds meer met de aanval bemoeien en kreeg een niet te missen kopkans vrij voor goal maar zag zijn poging over gaan. Ook Suheeyb van Dalen wist jammer genoeg niet het net te raken met een kopbal en zo leek de wedstrijd af te stevenen op een gelijkspel. Tot de laatste minuut. Vrije trap voor WSC op 20 meter van het doel. Pepijn Vrinten achter de bal. Paal! WSC wist snel de afvallende bal te heroveren en weer een overtreding. Weer op circa 20 meter van het doel maar nu meer geschikt voor linkspoot. Owen Keller zag het jongensboek al voor zich, in de laatste minuut het team redden door zijn vrije trap. Maar helaas, weer paal!

En zo bleef het 1-1. Onnodig maar ook ongelukkig. Was het alleen misfortuin? Nee, het voetbal was zeker minder dan de voorgaande wedstrijd. Natuurlijk, het zijn adolescenten en wisselvalligheid is hen eigen alsook eigenwijsheid. Maar hoe vaak moeten ze te horen krijgen dat ze niet continue moeten lopen met de bal. Hoe moeilijk is het om te begrijpen dat als je loopt met de bal dat de kans groot is dat je de bal verliest, dat het makkelijker is om de bal simpelweg naar de speler te spelen die vrijstaat. Zouden ze kijken naar grote teams zoals het vroegere Barcelona, of het huidige Ajax waar beweging zonder bal centraal staat? Zouden ze onder de indruk zijn van een Cruijff die altijd oreerde “voetbal speel je met je hoofd, want de bal is vlugger dan de benen”? Of zouden ze denken dat ze het beter weten….? Misschien had Cruijff ook gelijk met zijn stelling “Voetbal is simpel, maar simpel voetballen is het moeilijkste wat er is” en moeten we onze verwachtingen bijstellen.

Volgende week kunnen de mannen het tegendeel bewijzen door hopelijk wel simpel te voetballen en daarmee een vervolg te kunnen geven aan hun bekeravontuur. Tegen hoofdklasser SVSSS uit Udenhout, dus op papier zou het mogelijk moeten zijn, zij het dat zonder de juiste instelling en motivatie iedere tegenstander lastig is. We gaan het zien.

Langs de Lijn