Het zit de JO19-1 ook niet mee. Weer een lange lijst van afwezigen. Pepijn Vrinten wegens verplichtingen bij WSC 1, Dylano Blok wegens een voortslepende knieblessure en Thijn van der Schuit en Tamer Yilmaz wegens vakantie. En ook trainer Ton Verkerk moest op het laatste moment verstek laten gaan wegens griep. De selectie was versterkt met Owen Keller van JO17-1 die ook gelijk in de basis begon en assistent-trainer Koen van Bladel samen met de altijd energieke Rauf Odabasis van JO17-1 namen de honneurs waar voor Ton Verkerk. En weer een achterstand die dankzij een tomeloze inzet van genoeg iedereen werd rechtgetrokken in een spannende wedstijd tot 2-2 zodat de JO19 inmiddels op 2 punten uit 4 wedstrijden staan. Niet het resultaat waar vooraf op gehoopt was, maar gegeven omstandigheden niet onaardig en met perspectief op verbetering.

De wedstrijd begon voorzichtig en speelde zich aanvankelijk met name af op het middenveld. Het was pas in de 20e minuut dat de eerste serieuze kans zich voordeed. Een schot van Sarto dat ruim overging. Kort daarna een vrije trap voor Sarto, links van het doel op ongeveer 20 meter. En waar wellicht werd gedacht aan een voorzet, probeerde de zo wie zo goed spelende centrale verdediger van Sarto het met links direct op doel en met succes. 0-1. Een zeer fraaie vrij trap, het moet gezegd worden. WSC bleef voetballen en kreeg in de 29e minuut een kans op de gelijkmaken na een mooie combinatie van rechts naar links maar opkomende middenvelder Jop Daems wist de keeper niet te verschalken met zijn lage schot. En een paar minuten later riep WSC het onheil verder over zich af door een slechte organisatie bij een hoekschop van Sarto. Een Sarto aanvaller stond volledig vrij en wist effectief af te ronden. 0-2. Weer stond WSC ruim op achterstand zoals in alle voorgaande wedstrijden. Gelukkig deze keer wist WSC al na een paar minuten de aansluitingstreffer te maken. Een hoge voorzet van links die de keeper niet onder controle kreeg, wellicht onder de invloed van de aanstormende Suheeyb van Dalen die de losgelaten bal in het doel wist te frommelen. 1-2. WSC kreeg nog wat mogelijkheden maar mocht met deze kleine achterstand de kleedkamer opzoeken. En met de welhaast traditionele gele kaart voor Stan van Tiggelen die helaas zijn handen moest gebruiken en wat textiel om een opkomende man af te remmen.

Onbekend is wat er in de thee heeft gezeten tijden de rust maar WSC kwam als een speer uit de startblokken. Meteen op de aanval en weer liet de Sarto keeper de bal los, nu onder dreiging van Finn Wachtels van der Berg die vervolgens door de keeper naar beneden werd getrokken. Terechte penalty die overtuigend door Finn Wachtels van der Berg werd ingeschoten. 2-2. De wedstijd golfde daarna op en neer met mogelijkheden en kansen voor beide partijen. Maar de WSC-verdediging stond zijn mannetje met bijzondere vermelding voor Stan van Tiggelen die heerlijk liep te buffelen achterin. Voorop in de strijd, rugdekking waar nodig en van tijd tot een fraaie pass op de WSC aanvallers. Ook Suheeyb van Dalen speelde een sterke wedstrijd, bijna alsof je naar Sangaré kijkt. Positioneel goed, sterk in de duels en bijna niet van de bal te krijgen. 10 minuten voor tijd durfde de technische leiding het zelfs aan om achterin 1 op 1 te gaan spelen en vol voor de winst te gaan maar het mocht helaas niet baten. De krachten waren langzaam aan het wegvloeien en menigeen voelde de kuitspieren pijnlijk samentrekken. Het bleef bij 2-2.

Verdienstelijk en met wat meer fortuin had er wellicht meer ingezeten. Daarentegen, in de voorbereiding werd met een nagenoeg volledige selectie nog kansloos verloren van Sarto en nu was WSC met alle afwezigen minimaal gelijkwaardig tegen een tegenstander die ruim boven WSC op de ranglijst staat. Dat biedt perspectief zeker gegeven de instelling die ten toon werd gespreid door nagenoeg iedereen. Volgende week komt de echte lakmoesproef als de JO19-1 wederom thuis de degens gaat kruisen met lijstaanvoerder VOAB uit Tilburg. Komt dat zien, komt dat zien.

Langs de lijn.