Wat kan voetbal toch mooi zijn. Leek het er aanvankelijk op dat de JO19-1 aan het kortste eind zou trekken tegen EVV Echt en zou degraderen naar de hoofdklasse, wisten de mannen uiteindelijk met een uiterste krachtsinspanning een 1-3 achterstand om te buigen naar een 5-3 overwinning. En omdat de concurrentie de punten liet liggen, was het WSC dat de degradatie wist te ontlopen.

De wedstrijd begon ongebruikelijk voorspoedig voor de JO19-1. In plaats van de traditionele openingstreffer voor de tegenstander was het nu WSC dat het geluk aan zijn zijde had. Reeds in de tweede minuut werd een voorzet van links werd door de EVV verdediging in eigen doel gekopt. Een meevaller die de burger moed gaf. Edoch, het was EVV dat het beste spel van het spel had in de openingsfase en in de 12^e minuut moest Stan van Tiggelen aan de noodrem trekken in de 16 om een slalom van de rechtsvoor van EVV af te stoppen met een penalty tot gevolg. Deze werd vakkundig ingeschoten. 1-1. En 5 minuten later wist de WSC-verdediging een voorzet van links niet adequaat weg te werken en kon EVV de bal binnen binnenwerken. 1-2. De mannen lieten het kopje echter niet hangen en begonnen beter in de wedstrijd te komen. De kansen regen zich aaneen met mogelijkheden voor onder meer Finn Wachtels van den Berg en Mees Pruijmboom doch vooralsnog zonder succes. Alsof de duivel er mee speelde was het ondanks het betere spel van WSC toch EVV dat weer wist te scoren. Een hoekschop in de 40^e minuut die over de gehele verdediging zeilde en waar een aantal EVV-spelers wel erg vrij stonden om de bal in het doel te werken. Zeker een organisatorisch foutje. Gelukkig wist WSV nog voor rust de aansluiting te bewerkstelligen. Een fraaie aanval waarbij Stan van Tiggelen van links de bal voorgooide, Finn Wachtels van den Berg de bal terug kopte op Jop Daems die fraai vanaf 16 meter in de rechterbovenhoek schoot. 2-3. Dat beloofde wat voor de tweede helft.

En met duidelijke instructies van Trainer Senad Hadzic om simpeler te spelen en als team te knokken kwamen de mannen uit de kleedkamer. WSC bleef het beste van het spel houden en EVV kwam er niet echt meer aan te pas. In de 60 minuut wist Iesa de Ruijter zijn verdediger te passeren en strak voor te geven. In eerste instantie nog ingezet door Owen Keller tegen de paal, maar de afvallende val was voor Finn Wachtels van den Berg die zoals een goede spits betaamt op de juiste plek stond. 3-3. Een ware strijd ontspon zich waarbij de fysieke duels zeker niet werden geschuwd maar waar WSC zich meer dan staande wist te houden tegen de sterke kerels van EVV. En als het voetballend niet lukt, is er altijd nog Jop Daems en zijn vrije trappen. In de 70^e minuut wist hij wederom een vrij trap van een 20 meter fraai over de muur te krullen en kansloos voor de keeper. Een indrukwekkende statistiek voor Jop Daems die maar liefst 3 van zijn laatste 4 vrije trappen in het doel weet te werken. Een statistiek waar menig profvoetballer een puntje aan kan zuigen. De aanvoerdersband doet hem zichtbaar goed gegeven ook zijn steeds positievere coaching in het veld. En alsof 4-3 nog niet goed genoeg was, was het Mees Pruijmboom die vlak voor tijd op snelheid twee verdedigers voorbijkwam en overtuigend laag in de lange hoek de keper wist te verschalken. 5-3. Wat een luxe. En verdiend, op basis van inzet en teamspirit.

Na het fluitsignaal was het wachten op de resultaten van de concurrenten en kwam het verlossende nieuws dat zowel Nivo Sparta als Wilhelmina Boys hadden verloren en het restant van het seizoen mogen afmaken in de hoofdklasse. De JO19-1 krijgt een nieuwe kans in de 4^e divisie en wie weet waar dat toe kan leiden. Als je de punten weet te pakken tegen de bovenste helft, laat je zien dat je meekan met de top. Dat je punten verliest tegen de onderste helft, geeft aan dat er nog werk aan de winkel is. Als de mannen blijven beseffen dat je als team beter kunt voetballen dan als 11 spelers, dan is er nog veel mogelijk.

Langs de Lijn