Coach Jeroen Blankestijn evalueert de winst na afloop tevreden in de middenstip met de meiden van de MO13-1

Voor ons was het vroeg, maar de jongens van Ameide hadden er evengoed al een autoritje van een kleine 40 minuten opzitten voordat ze in Waalwijk arriveerden om hun krachten om 8.30 uur te meten met onze meiden. Met een compleet 2e jaars onder13 team (allemaal 2006 en 2 keer 2005) zou het op fysiek best eens een pittige pot kunnen worden voor de meiden. Nogmaals; onze toppers zijn op 2 na ( 1 keer 2006 en 1 keer 2008) allemaal van 2007.

De lokale thermo-onderbroeken-boer had goede zaken gedaan, want vrijwel alle meiden verschenen in de warmhoudkleding op het veld. En dit was met 1 graad boven het vriespunt geen overbodige luxe. Met de vorst nog op de kunstgrassprieten werd afgetrapt. Onze dames waren van het begin af aan voetballend een stuk beter dan Ameide. De bal werd lekker overgetikt en in het eerste kwartier waren de momenten dat de bal op onze helft kwam op 1 hand te tellen. Helaas konden we niet voorkomen dat in de achtste minuut, meer door geluk dan wijsheid, de bal via het achterhoofd van een speler van Ameide,uit een corner, over onze doellijn rolde. In dit stadium van de wedstrijd uiteraard nog nothing on the hand, maar deze onverdiende achterstand was wel een tikkeltje zuur. WSC bleef in de volgende minuten ook weer de beter voetballende ploeg. Na een minuut of tien knokken was daar dan ook de terechte gelijkmaker! Het publiek werd getrakteerd op een keurig synchroon (ahum) uitgevoerd “kippendansje”, dat de dames met dit doelpunt gelukkig niet voor niets gerepeteerd hadden in de kleedkamer. In het tweede deel van de eerste helft werd Ameide wat gevaarlijker. De jongens gebruikten hun lichamen goed en onze meiden lieten zich hierdoor te vaak aan de kant drukken waardoor Ameide redelijk makkelijk passeerde en wat kansen creëerde. De 1-2 liet niet lang op zich wachten en door domme pech viel 1 minuut voor rust ook nog de 1-3 helaas. Uw verslaggever preekt wellicht voor eigen parochie, maar deze tussenstand geeft toch een beetje een vertekend beeld van waar we al 30 minuten naar gekeken hadden.

De meiden konden (en wilden!) aan de bak in de 2e helft om deze ongelukkige stand om te buigen in het voordeel van WSC. En zo geschiede..... onze meiden knokten zich een weg omhoog. Geholpen door een vrije trap (hands) net buiten de 16, die ondanks (of misschien wel dankzij) wat verwarring over hoe hem te nemen, fan-tas-tisch werd ingeschoten maakten ze de aansluiter! 2-3... Ze deden weer mee! In de 15e minuut van de 2e helft werd met een goal waar miss Miedema jaloers op zou zijn ook nog de gelijkmaker gescoord!!! Gaaf!!! Net als vorige week beloofden de laatste 15 minuten weer super spannend te worden. “Doelloze” minuten tikten tergend langzaam voorbij. Met nog een minuut of zeven op de klok werd wel duidelijk dat het óf gelijk zou blijven óf dat wie nog zou scoren de punten mee naar huis zou nemen. De WSC meiden kwamen kort voor tijd nog goed weg met een onbestrafte overtreding in hun strafschopgebied, waar ook zomaar een penalty voor gegeven had kunnen worden. Helaas helaas was het 5 minuten voor tijd toch Ameide dat aan het langste eind trok en hun vierde tussen het aluminium prikte. Ook nu wisten onze meiden nog niet van opgeven, maar zoals dat vaker gebeurt met voetbal in dit soort slotfases werd er door een paar jongens van de tegenpartij geen geheim van gemaakt dat het tijd was om tijd te gaan rekken. Toen 1 van de gasten zelfs een ingooi van WSC moedwillig met de hand buiten de lijnen sloeg kreeg deze toch nog even een terechte reprimande van de scheids. Het moment dat een super sympathieke speler van Ameide een van onze meiden overeind hielp, excuus maakte en vroeg of het goed ging met haar, na een onbedoelde tik op de schenen mag overigens ook genoemd en geroemd worden. Ook dat is voetbal! WSC had vandaag een puntje verdiend, maar bleef met lege handen achter. Hoewellll....... ondanks de nederlaag, was er na de wedstrijd toch wat te vieren. Er was namelijk taart!!! Senne van RWB en klasgenootje van Nikki en Nina loste super sportief de schuld van zijn verloren weddenschap van vorige week in (zie verslag 27 oktober) en bezorgde onze meiden een grote slagroomtaart met teamfoto! Top Senne!!!! Hij was echt heerlijk!