Alle signalen stonden op groen. De mannen hadden vertrouwen na de bekerzege vorige week, de tegenstander was reeds met ruime cijfers verslagen in de voorbereiding, aanvaller Pepijn Vrinten deed weer eens mee omdat de wedstrijd van WSC 1 was afgelast. En reeds in de eerste minuut wist Mees Pruijmboom te scoren na een strakke voorzet van Pepijn Vrinten nadat die luttele seconden na de aftrap zijn tegenstander voorbijsnelde. Het spaarzame publiek, vanwege de nieuwe maatregelen grotendeels bestaande uit de chauffeurs en een paar recalcitranten, ging er eens goed voor zitten. Helaas, l’histoire se répète. Het was als Groundhog Day, de film waarbij hoofdrolspeler Bill Murray iedere dag wakker wordt om dezelfde dag opnieuw te beleven. Weer was WSC de bovenliggende partij, maar weer keek het tegen een achterstand aan bij rust. In de 13^e minuut wist Best Vooruit gelijk te komen uit een hoekschop, en in de 31^e minuut nam Best Vooruit de voorspong na een diepe bal op de spits tussen de laatste linie van WSC en de keeper waarbij onze verdediger dan wel de keeper niet tijdig bij de bal waren. Herkenbaar, want zeker niet de eerste keer dat WSC op dergelijke wijze beide tegengoals incasseert. Zeker een aandachtspunt voor de verdediging die verder overigens weinig weggaf.

Aanvallend werden meer dan genoeg kansen gecreëerd om het recht te trekken. Schoten van afstand van Owen Keller en Suheeyb van Daalen die net het doel misten dan wel de lat raakten. Pogingen van Mees Pruijmboom en Pepijn Vrinten in de 16 die helaas het net niet wisten te vinden En twee -overigens fraaie- doelpunten die werden afgekeurd vanwege buitenspel. Twijfelachtig misschien, maar zonder VAR heeft de scheidsrechter nu eenmaal het laatste woord en kun je niks meer doen dan het accepteren en doorgaan.

Ook in de tweede helft waren de WSC-mannen niet bij machte om het tij te keren ondanks naarstige pogingen. Het spel werd er ook niet beter op. In plaats van de ruimtes te zoeken tegen het inzakkende Best Vooruit werd veelal de fuik opgezocht waar de WSC-aanvallers het moesten afleggen tegen de fysiek sterke verdedigers van Best Vooruit. En hoewel de middenvelders op zich controle hadden over het middenveld, ontkwam het niet aan de verleiding om veelvuldig met de bal te lopen met daardoor risico van balverlies, in plaats van snel en direct de bal te passen. Tegen een tegenstander die het veld klein maakte heeft postbode voetbal dan wel kick en rush weinig zin. En dat is wellicht het grootste probleem voor de JO19-1. Individueel goede voetballers die van tijd tot tijd blijk geven van de juiste wedstrijdinstelling. Echter ze maken geen gebruik van gogme, van voetbalintelligentie. De wedstrijd kunnen lezen en het spel daarop aanpassen. Ruimtes creëren en ruimte zoeken. De bal het werk laten doen. Hoeveel een-tweetjes zijn er geweest? Hoeveel voorzetten van de backs? De backs, zeker op links, werden grotendeels genegeerd ondanks de ruimte die lag aan de zijkanten en ondanks het veelvuldig opkomen zonder bal. Maar iedere keer werd de bal door het midden gespeeld en verzandde de aanval in de drukte.

Het is te hopen dat de mannen kritisch naar zichzelf durven te kijken. Dat ze de schuld van de nederlaag niet bij de grens of scheidsrechter neerleggen. Dat ze zich afvragen wat ze zelf beter hadden kunnen doen. Dat ze meer gaan nadenken over het spel als team en niet als individu. Dat ze naar voetbal kijken ook om te leren. Was het niet Bil Shankley, de illustere Liverpool manager uit de jaren ’60 die zei “Football is a simple game based on the giving and taking of passes, of controlling the ball and of making yourself available to receive a pass. It is terribly simple.”?

Een stichtelijke beschouwing wellicht, maar met de beste bedoelingen. Want hoe frustrerend is het dat deze jongens die in staat zijn om de koploper overtuigend te verslaan nog immer bivakkeren in de onderste regionen van de ranglijst. Dat ze in het merendeel van de wedstrijden de betere partij waren maar niet aan het langste eind trokken. Dan is het geen pech meer, maar dan is het de hoogste tijd voor verandering en verbetering. En dat begint bij jezelf. Volgende week weer een poging. Thuis tegen rode lantaarn Nivo Sparta. Je zou toch denken…

Langs de Lijn