Een echte optimist zal ik nooit worden. Het zit in mijn genen om altijd een kritische kijk op zaken te houden. Privé, zakelijk, maakt niet uit. Niet altijd makkelijk, maar soms heb ik ook het gevoel dat ik hiermee andere “help” om de positieve punten naar voren te halen als “tegenwicht”. Zeker als verslaggever van de wedstrijden van onze JO19-1 mannen is het zaak om mijn pessimistische inslag niet de boventoon te laten voeren. Soms is dat lastig, soms erg moeilijk! Na gisteren een mooie wedstrijd van onze JO17-1, ook tegen IFC (5-1 winst) én de 3-0 winst van het eerste, vanmiddag tegen Erp, heb ik het gevoel dat ik klaar ben om dit verslag met voldoende positiviteit te kunnen starten.

Zaterdag(net)middag, 12.15 uur vindt de aftrap plaats in Hendrik Ido Ambacht tegen IFC, de nr 4 uit onze competitie. Buurman van ASWH, de club die ik de afgelopen weken als een erg leugenachtige vereniging ben gaan ervaren.Stop..1,2,3,4,…….10! Positief blijven…

Het is 17 graden, heerlijk weer om pot te voetballen tegen een sterke tegenstander die gemiddeld een stuk groter, zwaarder en mannelijker is dan ons WSC. Thuis hebben we na een dramatische eerste helft met 5-2 verloren van hun. IFC die vorige week verrassend verloor van die leugenaars van buren, dus mogelijk kansen voor ons.
Na 6 minuten was het al raak. Een forse overtreding op Zakaria, die als gevolg kort erna met een blessure gewisseld moest worden, leverde een vrije trap op een meter of 20 van de goal. Koen en Merijn achter de bal waarbij de eerste de bal prachtig voorbij de keeper knalde, 0-1.
Lang kon WSC er niet van genieten, want vanaf de aftrap gleed IFC als een warm mes door de boter langs de verdediging van WSC heen, 1-1. Positief blijven………..het zonnetje brak door!
Niet lang daarna een goede aanval van IFC waarbij de bal over de verdediging werd gelegd en WSC de aanvallers alle ruimte lieten om met een puntertje bijna Bram voor de 2e keer te verslaan! Positief was dat de bal nét overging. IFC is fel, heeft een sterk aanspeelpunt voorin staan en maakt hier met veel wisseling en beweging gebruik van. IFC is beter, maar toch krijgt WSC kansen. Zoals in de 14e minuut toen hachelijke momenten in de 16 van IFC WSC meerdere mogelijkheden kreeg voor het 2e doelpunt. Helaas viel die niet. WSC had geen grip op het middenveld en had moeite om het snelle spel met vele positiewisselingen van IFC bij te benen! Oh ja, had ik al gezegd dat de zon was gaan schijnen………heerlijk weer. Het duurde tot de 41e minuut voordat IFC het overwicht middels een doelpunt kon belonen. Weer een pass in de diepte, slap reageren van verdediging en keeper gaf de aanvaller van IFC de mogelijkheid om de bal over Bram heen te lobben, 2-1. Niets op af te dingen.

Ze zullen nooit wennen, die donderspeeches van Khalid in de rust! Of het helpt……….(pessimist die ik ben)……denk het niet. WSC komt gewoon niet lekker in de wedstrijd, duels worden niet gewonnen en zo is er geen controle en is het hopen dat de bal een keer goed valt. Kleine kansjes krijgt WSC wel, maar de echte overtuiging wordt gemist om deze om te zetten naar doelpunten. Positief is wel dat het weer lekker blijft (had ik het al over de zon gehad?) én dat IFC ook verzuimd het overwicht te vertalen naar doelpunten en grote kansen. In de 24e min laat Bram de bal, na een voorzet, door zijn benen glippen, de IFC-er die erachter staat schrikt zich rot en weet de bal heel knap nog naast te krijgen (à la Rosheuvel van RODA JC afgelopen week tegen Sparta). Verder ervaar ik de 2e helft als vrij kansloos voor onze mannen. Positief is dat de 2-1 ongewijzigd blijft staan. Te veel jongens spelen vandaag, weer, onder hun kunnen. Mijn zoon spreekt over de positieve en felle trainingsinzet, maar ik zie er in de wedstrijd(en) zo verdomde weinig van terug. We lopen te veel achter de tegenstanders aan en leggen ze geen strobreed in de weg om te voetballen. Een beetje vuur, felheid en af en toe een pittige ingreep mis ik node in het team. Volgende week JEKA, een tegenstander waar van gewonnen MOET worden. Anders wordt ik echt chagrijnig. Ook al schijnt de zon.